Met de ganzen mee

Zo vertaal ik wat "go with the flow" gevoelsmatig voor mij betekent. Dus: laat het maar gebeuren, het loopt zoals het loopt. Wat om de volgende bocht kan komen, weten wij niet en het interesseert ons niet. Wanneer wij daar zijn, zullen wij het wel zien.

Waarom wij dit zo moeilijk vinden, terwijl een dergelijke levenshouding het wandelen met je hond zo veel meer ontspannen en plezierig maakt en daardoor zijn leven gelukkiger? 

Door angst.

Het is de vrees voor wat misschien gaat gebeuren waardoor wij verstijfd staan van schrik indien inderdaad om die bocht een knots van een hond verschijnt. De manier waarop wij deze angst denken te verminderen, komt neer op een streven naar controle: meer training, meer zit, lig, stop, nee, af en foei, betere antitrektuigen, gentleleaders en sliptkettingen, meer trucjes, lekkerder snoepjes

Hoe zou het zijn wanneer wij erin slagen om de weg terug te vinden, weg van controle naar ontspanning? Kunnen wij dit ervaren als een spannende, maar leuke reis naar het onbekende?

Net als op een reis naar het onbekende, zullen wij niet alleen leuke dingen ervaren. En toch zijn het zijn vaak de minder prettige ervaringen waaraan wij later met veel plezier denken. Een enkel voorbeeld?

Toen ik hier pas woonde en elke hond voor mijn hond nieuw en dus super spannend was, kwamen wij een mevrouw met een Labrador tegen. Ik wilde het in mijn nieuwe woonplaats zo goed doen! Dus ik pakte de lijn stevig vast en liep ogenschijnlijk zelfverzekerd met mijn 50+ hond op vrouw en hond af. Wat moest gebeuren, gebeurde. Mijn hond rukte zich los en joeg naar de Labrador toe.

Met lood in de schoenen en met schaamrood op mijn kaken verontschuldigde ik mij. Maar de vrouw lachte en zei, geeft niets, ik heb ook zo'n exemplaar. Deze Labrador werd de eerste vriend van mijn hond.