Honden zijn van nature conflictmijdend. Zij verlangen naar een harmonisch samenleven en dus naar begrip van de mensen met wie zij leven. Om honden te kunnen begrijpen moeten wij hun taal verstaan.

Dus zullen wij moeten leren wat een lichaamshouding, wat de stand van de staart, de oren, de kop en de poten betekent. Dit is moeilijker dan welke andere taal ook, maar wij kunnen  beginnen door onze hond te leren observeren.

Zo vertaal ik wat "go with the flow" gevoelsmatig voor mij betekent. Dus: laat het maar gebeuren, het loopt zoals het loopt. Wat om de volgende bocht kan komen, weten wij niet en het interesseert ons niet. Wanneer wij daar zijn, zullen wij het wel zien.

Het is de vrees voor wat misschien gaat gebeuren waardoor wij verstijfd staan van schrik indien inderdaad om die bocht een knots van een hond verschijnt. De manier waarop wij deze angst denken te verminderen, komt neer op een streven naar controle: meer training, meer zit, lig, stop, nee, af en foei, betere antitrektuigen, gentleleaders en sliptkettingen, meer trucjes, lekkerder snoepjes

Hoe zou het zijn wanneer wij erin slagen om de weg terug te vinden, weg van controle naar ontspanning? Kunnen wij dit ervaren als een spannende, maar leuke reis naar het onbekende?

Net als op een reis naar het onbekende, zullen wij niet alleen leuke dingen ervaren. En toch zijn het zijn vaak de minder prettige ervaringen waaraan wij later met veel plezier denken. Een enkel voorbeeld?

Toen ik hier pas woonde en elke hond voor mijn hond nieuw en dus super spannend was, kwamen wij een mevrouw met een Labrador tegen. Ik wilde het in mijn nieuwe woonplaats zo goed doen! Dus ik pakte de lijn stevig vast en liep ogenschijnlijk zelfverzekerd met mijn 50+ hond op vrouw en hond af. Wat moest gebeuren, gebeurde. Mijn hond rukte zich los en joeg naar de Labrador toe.

Met lood in de schoenen en met schaamrood op mijn kaken verontschuldigde ik mij. Maar de vrouw lachte en zei, geeft niets, ik heb ook zo'n exemplaar. Deze Labrador werd de eerste vriend van mijn hond.

Gewoon samen anders doen.

De “veilige plek” oftewel meestal “de bench” is voor veel honden een enorme stressfactor. Hij, een gezonde hond met de behoefte zijn huis te beschermen tegen indringers. mag niet kennis maken met diegene die zijn huis binnenkomt.  

Controle uitoefenen over de hond door hem aan te lijnen? Wat doen wij dan eigenlijk? Wij hebben wel het gevoel controle te hebben, maar tegelijkertijd signaleren wij naar de hond “dit is een gevaarlijke situatie”. Niet alleen dat, door een lijn is een hond ook niet in staat om zichzelf een mening te vormen. Niet doen dus.

Tot slot de tip die zo eenvoudig lijkt, maar zo onnoemelijk voorbij schiet aan de realiteit: op de klank van de deurbel staat jouw hond gehoorzaam op en wandelt doodgemoedereerd naar zijn bench waar hij zelf het deurtje achter zich dichtklapt.

Ach, dat zijn pas mooie visioenen...! Maar helaas zo werkt het in de prakijk niet. Wij zullen gewoon aan de slag moeten en wel met een drietrapsraket.

Eerste stap: voed jezelf op. Train in rust. Straal dit uit.

Tweede stap: informeer je bezoek en vertel hoe je het graag hebben wilt. Elke bezoeker die vreemd is, negeert de hond volkomen, kijkt de hond niet aan, gaat rustig zitten en straalt rust uit.

Derde stap: mocht je hond niettemin hier en daar door een enkel blaffen commentaar geven, maak hem met een enkele rustige handbeweging duidelijk dat dit niet nodig is. Jij hebt de regie, jij hebt de controle. Dus toch controle? Ja, maar over jezelf èn de situatie. Je hond heeft de controle over zichzelf.