Hondentaal

Honden zijn van nature conflictmijdend. Zij verlangen naar een harmonisch samenleven en dus naar begrip van de mensen met wie zij leven. Om honden te kunnen begrijpen moeten wij hun taal verstaan.

Dus zullen wij moeten leren wat een lichaamshouding, wat de stand van de staart, de oren, de kop en de poten betekent. Dit is moeilijker dan welke andere taal ook, maar wij kunnen  beginnen door onze hond te leren observeren.

Hier zien wij links een hond die zijn lichaam naar achteren richt. Daarmee zegt de hond: ik begrijp dat jij je bij anderen honden niet zo op je gemak voelt, maar wees niet bezorgd. Ik meen het goed met jou, ik heb niets kwaads in de zin.

Wel ben ik een beetje voorzichtig, want ik wil elk risico van een ruzietje vermijden. Zo voelt het goed voor mij en zo houden wij het samen leuk.

Hier zien wij links dezelfde hond met rechts een totaal andere hond: een stevige, stabiele hond die je niets hoeft te vertellen. Aan de foto zien wij dat de honden elkaar goed kennen, elkaar vertrouwen, elkaar aardig vinden en interesse tonen in de bezigheden van de ander. 

We zien dit aan de lichaamshouding van de hond links, zijn alerte staart en de stand van de kop.

Hier zien wij weer een geheel andere wijze van communiceren: speels, ontspannen en hoffelijk. De honden kijken elkaar niet aan en vermijden daarmee een directe confrontatie. Goed gesocialiseerde honden doen dit van nature: een frontale benadering wordt door honden immers als onhoffelijk beschouwd.