Met een hond aan je zijde

De laatste meters, de man stond naast ons, een vraag in zijn ogen. Mijn hond, stamelde ik, wij hebben de gondel gemist, maar hij is te klein om nog uren en uren te lopen. Ach, mijn hond. Ik kon niet meer, ik haspelde, ik hakkelde, ik snikte.

Een blik, een glimlach, de man wees op zijn rugzak. Kom maar hier kleine hond, zei hij, dan skiën wij samen naar beneden waar jij en ik op jouw baasje zullen wachten.

Mijn hart danste, mijn voeten zweefden. Met een hond aan je zijde is er altijd een vriend die je helpt wanneer jij niet meer verder kunt.

(Uit: "Wanneer jij er niet geweest was")

---